در ادبیات دینی و ملی ما افراد بسیاری می توانند در تربیت نقش داشته باشند .دوستان ، بستگان، معلمان، پدر و مادر مهمترین و شاخص ترین این افراد هستند.

در بین تمام گروه ها و افراد این پدران و مادران هستند که اصلی ترین آموزشها و تربیت ها را بر عهده دارند.انسانها قبل از تولد از پدر و مادر تاثیر می پذیرند و به محض تولد در دامان مادر ارتزاق می کنند و سایه دست پدر را بر سر خویش احساس می کنند.

حال اگر این دامان پاک نباشد و  آن دست پر مهر نباشد چه تاثیری بر روح و روان آدمی خواهد داشت.افراد بسیاری را دیده ام که در خانواده های پاک سرشت بزرگ شده اند اما نتیجه معکوس بوده است .پسر نوح با بدان بنشست ، خاندان نبوتش گم شد.

اینان را چه شده است که اینگونه راه را گم کردند و سر از نا کجا آباد در آورده اند؛ می توان ریشه ها را دنبال کرد تا به نتیجه دلخواه رسید.